Karmelitanki Bose zostały sprowadzone do Polski (do Poznania) z Liege w Belgii w 1867 roku przez prymasa kardynała Mieczysława Ledóchowskiego. Jednak na skutek prześladowania religijnego za rządów cesarza Wilhelma III i jego ministra Bismarcka zgromadzenie poznańskiego Karmelu zostało wydalone w 1874 roku z zaboru pruskiego. Zgromadzenie to wyjechało do Krakowa, gdzie chwilowo mieszkało w prywatnym domu. Potem hrabia Grocholski, brat jednej z karmelitanek poznańskich, wybudował klasztor na ul. Łobzowskiej i tam też siostry się przeniosły. Wkrótce podjęto decyzję o rozkrzewieniu Karmelu w Polsce. Siostry Karmelitanki Bose przybyły do Przemyśla w dniu 1 marca 1884 roku. Początkowo – przez szesnaście lat – mieszkały w zwykłej chacie z umieszczoną na dachu sygnaturką z dzwonkiem. W marcu 1899 roku rozpoczęto budowę nowego klasztoru i kościoła w stylu neogotyckim, których projekt wykonał architekt miejski inżynier Michał Zajączkowski. Prace rozpoczęto od równania terenu gdyż wysokość samego wału ziemnego znajdującego się tutaj wynosiła 5 metrów. Do września pokryto dachówką cały budynek klasztorny i dalej prowadzono prace przy wznoszeniu kościoła jak i budowie muru klauzurowego mającego w niektórych miejscach 9 metrów wysokości.

Wyposażanie klasztoru trwało ponad rok, a prace te były wykonywane przez Ferdynanda Majerskiego. Pod koniec 1899 roku zakończono budowę wieży kościelnej, zwieńczonej 3 metrowym metalowym krzyżem. W wieży umieszczono dwa dzwony, które nazwano: Eliasz i Teresa. Uroczystego poświęcenia obiektów klasztornych dokonał 11 listopada 1900 roku ordynariusz przemyski biskup Sebastian Pelczar. Klasztor został oddany w opiekę św. Józefowi, natomiast kościół Matce Bożej Szkaplerznej. Pomimo rozpoczęcia w nowym klasztorze normalnego życia zakonnego, pozostało jeszcze do wykonania wiele prac wykończeniowych. W dwa lata po poświęceniu kościoła zaproponowano wymalowanie jego wnętrza znanemu malarzowi obiektów sakralnych Tadeuszowi Popielowi. Artysta propozycję chętnie przyjął, a potem całość prac wykonał bezpłatnie. W 1909 roku zamówiono wielki ołtarz do kościoła w pracowni Ferdynanda Majerskiego a także wykonano ołtarze boczne. W ołtarzu po prawej stronie kościoła znajdują się cztery wnęki wypełnione ,malowidłami: Boże Narodzenie , Trzej Królowie, Ofiarowanie i Znalezienie Pana Jezusa. W środkowej znajduje się figurka Dzieciątka Jezus. W drugim ołtarzu bocznym umieszczono malowidła: Ucieczka do Egiptu, Śmierć św. Józefa i Zesłanie Ducha Świętego. Nastawę wieńczy statua św. Józefa pod ażurowym baldachimem. Pod chórem umieszczono ołtarz św. Teresy ufundowany w 1927 roku. Uroczysta konsekracja kościoła odbyła się 24 października 1926 roku.

B. Tarka, Siostry Karmelitanki Bose w Przemyślu, Przemyśl 1999.